Lubię kino lat 80 i 90-tych. Jest w nich ta prostota, nierzadko naiwność. Ale w całości przewyższa ono aktualną zupę gdzie głównym składnikiem są: EFEKTY. Co do Portretu damy - kostiumy, zdjęcia, muzyka na wysokim poziomie. Do książki porównywać nie będę bo jej nie czytałem i nie zamierzam. Z resztą ten kto czyta to forum to może sobie prześledzić wpisy skomlących, że książka była LEPSZA (wpisy niejednokrotnie przez osoby, które przeczytały kilka książek w swoim życiu bez lektur szkolnych). No ale ja się pewnie nie znam. Tak samo jak na ocenie ról w tym filmie. Wszyscy piszą, że wspaniałe kreacje aktorskie a ja ich nie dostrzegłem (może ślepy jestem). Kidman irytująca, Hershey nie wiem za co ta nominacja do Oscara (choć nikt nie wie na ogół za co są te nominacje), Malkovich patetyczny. Fabuła jednostajna, przedłużana. Motywy kierujące bohaterką bliżej nikomu nieznane (ale skąd nam wiedzieć jakie były w tamtych latach... pewnie z mądrych książek) choć ciekawe jest przedstawienie narodzin damy (od trzpiotki, która wącha swoje buty i smarka w towarzystwie do liczącej się z każdym słowem kobiety, gubiącej się w tych pogmatwanych relacjach kto z kim i dlaczego). Zakończenie ucięte w złym momencie. Do filmu już więc nie wrócę.